Grootste catamaranrace ter wereld

Afgelopen zaterdag 19 juni was de grootste catamaranrace ter wereld: de Ronde om Texel:  www.roundtexel.com. Na 2 jaar afwezigheid vanwege Covid mocht het gelukkig weer.

Tropische temperaturen, een strakblauwe lucht en een lekker windje. Kortom optimale condities voor de Ronde van Texel. En ook dit jaar streden weer 300 catamarans om de snelste tijd Texel rond te varen.

Het gezelschap is bijzonder gevarieerd, van professionele en olympische zeilers tot en met recreanten. Van hagelnieuwe, gesponsorde, aerodynamische racecatamarans gemaakt van Carbon die kunnen foilen (vliegen) tot en met ouderwetse cats met polyester rompen in een banaan vorm.

Vanuit Kustzeilvereniging Wassenaar (www.kzvw.nl) deden wij, Laetitia Sprij en Roger de Kok mee. Titia is naast haar studies tevens zeilinstructrice bij de Catamaranzeilschool en Roger helpt af en toe als vrijwilliger (www.catamaranschool.nl).

En de Race ging goed. Bij de start om 10.40 uur lagen we op de 142e plaats en in het begin was er weinig wind. Toen de wind eenmaal ‘aanging’ kreeg de boot snelheid en na 5 uur en 5 minuten varen waren we bij de finish en hebben we maar liefst de 55e plaats behaald.

Echter, we hebben niet alleen de Ronde van Texel gevaren. We hebben ook de afstand Wassenaar - Texel via de Noordzee afgelegd.

En dat met een ‘klein plastic bootje’ via Katwijk, Noordwijk, Zandvoort, Bloemendaal, IJmuiden (waar enorme schepen zoals de Stena Line varen), Wijk aan Zee, Castricum, Egmond aan Zee, Bergen, Petten, Callantsoog, Huisduinen, Den Helder en eindelijk ... is dan Texel in zicht waar we aan de westkant naar (strand)Paal 17 varen.

Dat dit een groot avontuur is omdat we natuurlijk afhankelijk zijn van de elementen bewees onze terugtocht afgelopen zondag. We vertrokken om 10 uur ‘s ochtends met relatief weinig wind, stroming tegen en geen al te gunstige windrichting. Het duurde ruim 1,5 uur voordat we Den Helder bereikten en dat is lang voor deze afstand. Wel prachtig om onderweg o.a. vele zeehonden te zien zonnen op de zandplaten. Dat het geen snelle reis zou worden zoals de week ervoor (< 5 uur van W’naar naar Texel, een record) was ons toen wel duidelijk. 

Dat het echter ‘s avonds 21.15 uur zou worden voordat we landden op het strand van W’naar hadden we zeker niet verwacht. Na een monstertocht op zee hadden we weer grond onder onze voeten. Bij het aftuigen van de boot tijdens de prachtige zonsondergang hadden we maar één gedachte: wat hebben we geweldig gevaren en wat een mooi avontuur!