Fragmenten uit de toespraken bij de Dodenherdenking aan de Schouwweg van de Oekraïense Veronika (15) en Arseniy (15):

Veronika: "Duizenden kinderen kunnen niet meer huilen of lachen, duizenden soldaten zullen nooit meer naar huis terugkeren, vaders en moeders kunnen niet meer van het front terugkomen en met hun kinderen worden herenigd."

Arseniy: "Op 24 februari 2022 veranderde mijn leven. Het was een gewone ochtend. Ik werd wakker en wilde niet naar school omdat ik die dag een natuurkunde moest doen. 's Ochtends hoorde ik dat de tv aanstond en dacht: “Wie kijkt er op dit moment tv?”. Ik ging naar mijn moeder, die heel opgewonden naar de tv zat te kijken. Toen ik vroeg wat er was gebeurd, antwoordde ze dat de oorlog was begonnen. Ik zal je eerlijk vertellen, toen ik nog in Oekraïne was, was ik erg bang. Want wat daar gebeurde én nu gebeurt, zijn hele enge dingen. En als ik nu hoor dat iemand niet naar school wil, denk ik aan mezelf en het vreselijke nieuws over het begin van de oorlog in Oekraïne."

Foto's: René de Wit.