Grote belangstelling bij de vernissage Dons Deppe
Het hele oeuvre van kunstenaar Dons Deppe paste niet aan de wanden van de vernieuwde ruimte van de Kunstkring. Wel een deel van de schilderijententoonstelling. De 45 schilderijen geven een prachtig beeld van haar werk. De andere 100 werken (die staan nog in het depot) worden getoond op een beeldscherm. Ook digitaal te raadplegen via een QR-code. Voorzitter Otto Altmann bedankte zoon Boudewijn, dochter Hiske en de vrijwilligers die zich ingezet hebben voor deze eerste mooie tentoonstelling in 2023. Hij liet mevrouw Truus Oele aan het woord om de tentoonstelling te openen met haar storytelling over Dons Deppe.
Door Tom Rietveld
Truus Oele: “Voordat ik aan dit praatje begin, eerst even dit: Het is natuurlijk erg jammer dat Dons deze tentoonstelling niet meer mee kan maken, maar niet zo lang voor haar verdwijnen uit dit leven heeft ze nog een goed bezochte grote tentoonstelling van haar werk gehad in de Burcht. Ze heeft dus kunnen meemaken, hoe er op haar werk gereageerd werd. Voor deze expositie vraag ik de aanwezige familie, maar te voelen en te ervaren alsof ze zelf Dons waren, dan is ze er toch een beetje bij.
Niets vermoedend pak je de telefoon op en dan wordt jou gevraagd de opening te doen van Dons’ tentoonstelling…. “Oeps ”, dacht ik, “Postuum en uitgesteld vanwege Corona en verbouwing, dat moet wel goed gebeuren! Kán ik dat wel?” En toen dacht ik: “Wie anders? Ik heb haar geïntroduceerd bij de Vereniging van Wassenaarse Beeldend Kunstenaar, dus mag, moét ik haar laatste show openen. Je start iets en je mag het afronden. Blijft heftig.
Ik heb Dons leren kennen via onze echtgenoten, die lid waren van een kegelclub “de grote nul”. Eenmaal per jaar mochten de dames een avondje mee kegelen. Dons en ik raakten aan de praat en we merkten, dat er nogal wat overeenkomsten waren in ons bestaan.
We schilderden beiden, hadden alle twee Gordel-van-Smaragd herinneringen, Dons van het kamp en ik als jonge vrouw met kleine kinderen. We hadden beiden een beroepsbepalende tekenleraar gehad: de hare herkende haar talent en wilde dat ze daarmee wat deed i.p.v. zich te laten klaarstomen voor toegewijde echtgenote, zoals toentertijd niet ongebruikelijk was. De mijne overtuigde mijn ouders, dat ik niet in Leiden moest gaan studeren, omdat mijn kracht lag in het tekenen en schilderen. Dus: beiden naar de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten.
De vraag die je elkaar dan stelt is: “Wat doe je, wat maak je?” Dat mondde uit in: “Kom eens kijken”. Nou, dat heb ik gedaan. Naar de Van Zuylen Van Nijeveltstraat. Een prachtig huis met mooie Indische meubels met houtsnijwerk, schilderijen … en… een wandkleed! “Dat doe je dus ook!” Er kwam meteen een oude Libelle tevoorschijn met een groot artikel en foto van Dons en haar werk.
We hebben beiden het grote geschenk gekregen ons volledig te kunnen concentreren op wat we maken. Aan niets anders denken dan aan waar je mee bezig bent, hoe je het doet, jezelf eisen stellen, hoe het beter kan of anders moet, de wereld om je heen totaal vergeten, om dan verbaasd te zien, dat er zomaar iets moois is ontstaan.
Onderschat dat niet, het is groot goed om af en toe die wereld buiten te kunnen sluiten. Leven is niet altijd aardig en leuk, er is ziekte en ellende, er zijn onplezierige situaties. De kop opschonen is soms hard nodig. Dons heeft haar portie moeilijkheden gehad en dat ze tot het eind toe is blijven schilderen, betekent ook dat haar talent haar bescherming was en dat ze daarmee de geweldige Dons Deppe kon zijn en blijven: een groot kunstenaar en een fijn mens!"
De tentoonstelling is t/m 5 februari 2023 te bezichtigen. Op vrijdag, zaterdag en zondag van 14:00 tot 17:00 uur.
