Aan de wandel op buitenplaats Bijdorp
AlgemeenLeden van de openbare bibliotheek van Voorschoten en Wassenaar kregen zaterdag 12 maart de mogelijkheid aangereikt een wandeling te maken op de buitenplaats Bijdorp. De buitenplaats is sinds 1876 in bezit van de Congregatie van de Zusters Dominicanessen en huisvest nu een kloosterverzorgingshuis voor deze zusters en andere ouderen.
Door Josée Nan
Voorzien van een routebeschrijving met informatie over de geschiedenis van Bijdorp en zijn bewoners maakten ca. vijftig belangstellenden gebruik van het aanbod van de bibliotheek om over dit bijzondere privéterrein te wandelen. De aanleiding voor deze activiteit was gelegen in de landelijke campagne ‘Nederland leest’. Leden van de bibliotheek kregen in november 2021 het boek ‘De wandelaar’ van Adriaan van Dis cadeau. Het boek nodigt uit om met elkaar in gesprek te gaan over de inzichten die je opdoet tijdens omzwervingen, of dat al wandelend met een hond in Parijs is of door het eigen Voorschoten. In november was het niet mogelijk om rondom dit boek activiteiten te organiseren, dat werd nu ingehaald.
Bijdorp is één van de zes buitenplaatsen die zijn overgebleven van de twintig die Voorschoten oorspronkelijk binnen de grenzen had. Met de andere vijf heeft het in het voorjaar de bloeiende stinzeplanten gemeen. De sneeuwklokjes zijn zo langzamerhand uitgebloeid en dragen het lentegevoel over aan de narcissen, anemoontjes en wilde hyacinten. Wat Bijdorp uniek maakt zijn de agrarische activiteiten die nog steeds een plek hebben. Op de buitenplaats is een boomgaard en een moestuin, zijn er kassen en dierenstallen met een levende have van schapen, konijnen en koeien. Bijdorp was in de zestiende eeuw een boerenhofstede en groeide later uit tot een buitenplaats, die in belangrijke mate zelfvoorzienend was.
Le chien liet Mulder/Nicolas Martin een tweede Parijs zien, verscholen achter vervallen puien van verlaten fabrieken, de rafelrand van de stad waar mensen uit de marge wonen. Tijdens mijn wandeling op Bijdorp liep Saartje een stukje mee, de boerderijkat die hier haar domicilie heeft. Ze heeft vast en zeker veel voorgangers gehad. Al die katten zullen min of meer hetzelfde leven geleid hebben: achter de muizen aan, de warmte en het gezelschap opzoeken van de boerderijdieren, luieren in de zon. Hoe anders is dat voor de mensen die sinds de zestiende eeuw op de buitenplaats hebben vertoefd, de verschillende eigenaren, hun personeel, de zusters Dominicanessen, de jonge meisjes van deftige stand die er op kostschool zaten. Daarover zou een dik boek geschreven kunnen
worden.