Het jubileumgevoel van…Stan Perel

18 maart 2022, 10:32 Algemeen

Voorschoten’97 bestaat 25 jaar en dat wordt gevierd. In deze rubriek stellen we echte clubmensen voor. In deze editie Stan Perel, uit het hetzelfde geboortejaar als de vereniging en nu al een clubicoon.

Naam: Stan Perel (24)
Beroep: Student Nederlands aan de universiteit Leiden. En anders vind je me in de fotozaak van mijn vader op de Schoolstraat, MijniDéFoto.
Voorschoten: Echt een heerlijk dorp. Iedereen kent elkaar en maakt een praatje. Het dorp heeft een open karakter, ik zie mezelf niet snel weggaan.

Favoriete plek in het dorp: Natuurlijk de Voorstraat. In de zomer, als de Lindebomen in bloei staan, dat is schitterend. Vanuit mijn huis in de Koperwieklaan loop ik dan over het Ambachtspad, langs Teske, en dan linksaf. Boem. Dan is ‘ie er. Met de volle terrassen en de lampjes aan denk ik echt dat de Voorstraat de mooiste straat van Nederland is. En natuurlijk de club, mijn tweede huis.
Bij Voorschoten’97 sinds: Zolang ik me kan herinneren. Wat ik nog weet van vroeger is dat iedereen in de kantine rookte. Het zag helemaal blauw van de rook. En natuurlijk DJ Mart van Zutphen. Zelf ben ik in 2004 begonnen. In de D werden de moeilijkste jongens bij elkaar gestopt. Dat ging heel goed. Dan zie je hoe belangrijk voetbal is.
Functie: Ik ben al vijf jaar jeugdtrainer, dit jaar van de Onder 18-1. Ik zit in de scoutingcommissie en organiseer het jubileumfeest op 3 juli. Je kunt mij en mijn maat Matthew eigenlijk overal voor lenen, wij zeggen toch wel ja.
Hoogtepunt: In de A-jeugd stonden we met nog twee duels te gaan zes punten voor op Quick Boys. Altijd haat en nijd met die gasten waar we nog tweemaal tegen moesten. Thuis verloren we 0-1. Nou, dan weet je het wel. Uit speelden we in een andere opstelling in een gigantisch vijandige sfeer. We kwamen snel 0-1 voor. Na hun gelijkmaker was het enorm spannend. Ik gaf tien minuten voor tijd de assist voor de 1-2. Kampioen!
Favoriete plek op Sportpark Adegeest: De Heineken-tafel in de kantine waar we met het vijfde altijd zitten. Zo houden we alles in de gaten. We spelen het liefst zo vroeg mogelijk, zodat we lang kunnen blijven. De gezelligheid is goed, qua uitstraling zijn we nog niet echt een authentieke voetbalkantine.
25 jaar Voorschoten’97: Ik hoor schitterende verhalen over SVLV, Randstad en SV. Dat kan bij ons nog beter denk ik dan. We kunnen nog meer cult worden en geschiedenis schrijven. Verder hoop ik dat de binding met de zaterdag 1 groter wordt door meer eigen jongens.
Voorschoten’97 in twee woorden: Huisje, veldje, balletje. Sorry zijn er drie.