Lente op landgoed Ter Wadding
Het sneeuwklokje is de eerste in de reeks van vroege voorjaarsbloemen. Vanwege die aankondiging van de lente en omdat ze zo sierlijk zijn, hebben ze echte fans. Net als andere stinzeplanten zijn ze vaak te bewonderen op voormalige buitenplaatsen. Zo kleurt Ter Wadding nu wit.
Door Josée Nan
Het is een bekend fenomeen: welgestelde burgers en adellijke lieden die in de 17de en 18de eeuw land kochten op de zandgronden achter de duinen, daar een groot huis op lieten bouwen en de opdracht gaven voor de aanleg voor een sierlijke tuin. In de zomermaanden verkasten ze hun huishouden hiernaartoe om de hete en stinkende stad te ontvluchten. In Voorschoten werden wel twintig van die buitenplaatsen gerealiseerd. Daarvan resteren Berbice, Beresteijn, Ter Wadding, Rosenburgh, Bijdorp en Duivenvoorde. Op Rosenburgh werd het landhuis relatief kort na de oplevering rond 1730 alweer gesloopt. Het landgoed werd een geriefbos voor de adellijke bezitter. Landgoed Ter Wadding heeft meer allure. Het huis dateert uit 1770. Een eeuw later dreigde ook sloop van dit huis. Met een advertentie in het Algemeen Handelsblad werd het ‘ter afbraak’ aangeboden, niet omdat het een bouwval was. De gebruikte bouwmaterialen waren zeer hoogwaardig en konden naar verwachting met winst worden doorverkocht.
Ter Wadding heeft in de opeenvolgende eeuwen vele bezitters gehad. Van 1970-2005 was het eigendom van de provincie Zuid-Holland. Het huis werd als kantoor gebruikt en het park werd ingericht als openbaar wandelgebied. In 2005 kocht de gemeente Voorschoten het landgoed. Het huis werd doorverkocht aan een vastgoedontwikkelaar die het restaureerde en er een cardiologiecentrum van maakte. De gemeente werd verantwoordelijk voor het park. Net als het huis was ook het park toe aan herstelwerkzaamheden. Omdat het landgoed de status heeft van rijksmonument vroeg dit om een gedegen aanpak. Een studie werd gemaakt van de geschiedenis van de buitenplaats en geïnventariseerd werd welke planten en bomen er voorkwamen. Een herstel- en beheerplan werd gemaakt dat in 2016 in uitvoering is genomen. Onderdeel van dit plan was de terugkeer van een variëteit aan stinzeplanten. Dit zijn bolgewassen die vanaf de 17de eeuw van buiten Nederland zijn aangevoerd en als modeplanten op buitenplaatsen werden aangeplant en daarna zijn verwilderd. Omvang en aantal soorten was op Ter Wadding in de loop der tijd afgenomen en daarom werden nieuwe bollen geplant van het sneeuwklokje, blauwe en gele anemoon, vingerhelmbloem en wilde hyacint. Het sneeuwklokje is als eerste aan de beurt om ons te laten weten dat het voorjaar er aankomt. Jammer wel dat voor sommige fans deze klokjes zo onweerstaanbaar zijn dat ze een schepje en plastic tas meenemen om ze uit te graven en mee te nemen.