Vrijwilligers Jozefkerk blikken terug en kijken vooruit in boek ‘Als muren konden spreken’
Ruim een half jaar nadat de Sint Jozefkerk werd onttrokken aan de eredienst is er op initiatief van Marian Noordover en Emmy van der Wilk een boek verschenen met als titel ‘Als muren konden spreken’. Een ruim 50 pagina’s tellend document, voorzien van talloze foto’s, waarin zoals pastoor Rochus Franken in het voorwoord schrijft, “de mensen van de Sint Jozef” centraal staan. Het boek vormt een fraaie afspiegeling van de bijzondere sfeer die kenmerkend was, voor de door talloze vrijwilligers gedragen parochie(-kern) in Noord.
Door Jos Knijnenburg
In 2004 werd de geschiedenis van de Sint Jozefparochie uitgebreid beschreven in boek ‘Op de golven van de tijd’. Een gedegen tijdsdocument, mede gebaseerd op uitgebreid archiefonderzoek, waarin onder redactie van Hans Claessen en Joop Wigman het reilen en zeilen vanaf de oprichting van de parochie werd beschreven. Het boek beschreef ook hoe de drie Wassenaarse parochies steeds intensiever gingen samenwerken en de parochie na het vertrek van de laatste “eigen” pastoor van de Jozef, Theo van Steekelenburg (1944 – 2018), onder de hoede kwam van een “gedeelde herder”. Eén pastoraal team onder leiding van pastoor Hans van Winkel (1936 – 2018). Na de verschijning van het boek bleef de deining in de golven van de tijd. De drie Wassenaarse parochies fuseerden begin 2012 als parochiekernen met de katholieke kerkgemeenschappen van Katwijk, Oegstgeest en Voorschoten tot de parochie H. Augustinus. Het Wassenaarse mededelingenblad ‘De Gaffel’, maakte plaats voor het glossy parochiebladverspreide ‘De Augustinus’. Eén pastoraal team voor aanvankelijk 7 en nu nog 5 kerken, vereiste een strak schema van vieringen, dat nog altijd het hart van ‘De Augustinus’ vormt. Het pastorale team kende nogal wat personele wisselingen, maar de parochiekern van de Sint Jozef telde veel betrokken parochianen, die zich door alle veranderingen niet uit het veld lieten slaan en niet zelden decennia lang trouw op hun post bleven. In het boek ‘Als de muren konden spreken’, komen veel trouwe vrijwilligers aan het woord. Neem Ria Nijp-Meeuwissen die een boekje open doet over het onderhoud en zelfs de creatie van kerkelijke gewaden van voorgangers. Maar ook hoe men de stenen op het altaar met was zo mooi kon laten glimmen. En al die bloemen in de kerk en de kapel, die qua kleur en vorm moesten passen bij kerkelijke gelegenheden door het jaar heen, groeiden niet vanzelf in de kerk aan de Parklaan. Daar kwamen de dames van de bloemengroep aan te pas. Optreden in het openbaar en ook nog eens zo spreken en zingen dat het verstaanbaar is voor iedereen, ga er maar aanstaan. De lijst met lectoren in de Jozef is lang en sommigen bouwden een wel heel lang cv op. Kosters en misdienaars, ze zijn onmisbaar. Maar naast al die vieringen en kerkelijke feesten, van de legendarische kerstmissen van het Adelbert tot bomvolle nachtmissen, gebeurde er veel meer in de Jozef en de inpandige accommodaties zoals het Timmerhuis, de pastorie en Sion. Emmy van der Wilk beschrijft hoe het leefde en bruiste in de Jozef. Oer-Deijleroorder en oud-schoolhoofd Leo Elshout blikt in een zeer persoonlijke en bij vlagen ook luchtige bijdrage, terug op zijn leven in de parochie. Tot de kudde van de Jozef behoorden ook veel ouderen, een verpleeghuis, asielzoekers en een woonwagencentrum, zo merkt Gabrie Lansbergen ergens in het boek op. Hij blikt in het boek niet alleen terug op hetgeen voorafging aan het besluit tot sluiting van het kerkgebouw, maar kijkt ook vooruit naar de toekomst als gezondheidscentrum. Vorige week nog kwamen de plannen aan de orde tijdens een vergadering van de commissie Welstand en Cultureel Erfgoed. Auteur Emmy van der Wilk laat weten dat een groot deel van de eerste oplage van het boek inmiddels is verspreid onder actieve parochianen. Belangstellenden voor een exemplaar kunnen mailen naar e.vander.wilk1@kpnplanet.nl. Op de foto het moment op 20 maart jl. waarop de parochianen van de Jozef in processie letterlijk hun vertrouwde huis achter zich hebben gelaten.