Ingrid en Leo fietsen bijna 3000 km naar Santiago de Compostela
Waarom deze unieke fietstocht, was mijn eerste vraag aan Leo en Ingrid? Wij houden van eenvoud, van fietsen, van vrijheid en van avontuur. Heerlijk ’s nachts slapen in een tentje, je potje koken op één gaspitje, niet weten wat de volgende dag je weer voor moois brengt, dat vinden wij juist geweldig. Hoe mooi is het dan dat je de route van het oudste pelgrimspad van Europa volgt; een pad wat duizenden pelgrims eeuwenlang hebben gelopen.
Door John Schrader
Na het idee volgden maanden van grote voorbereidingen; vooral de vraag “wat nemen we mee?” speelde een belangrijke rol. Naast de tent, de slaapzakken en kleding, een paar andere spullen, maar niet te veel! En lid worden van het Nederlands Genootschap van St. Jacob in Utrecht. Daar konden Ingrid en Leo ook heel veel informatie krijgen over de te volgen reis.
Maandag 30 mei was de start bij het begin van de route in Haarlem. Aan de tassen bungelde de herkenbare St. Jacobsschelp. Iedere dag haalden zij een stempel, meestal bij een kerk. De laatste 200 km moesten er zelfs twee stempels per dag worden geplaatst in het pelgrimspaspoort. Hiermee kon het zogenaamde “credencial” aan de finish worden verkregen.
Het streven was iedere dag gemiddeld 65 km te fietsen en zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke route te blijven. Soms moest echter wat langer en verder gezocht worden naar een winkel voor de boodschappen of een slaapplaats. Uiteindelijk hebben Ingrid en Leo ruim 2700 km gefietst. De omstandigheden onderweg waren divers. Zo was het in Zuid Frankrijk met 12 graden heel koud, waren er reuze grote hagelstenen en was het in Spanje met 42 graden superheet. Bij die hitte was het vroeg uit de veren, tentje en spullen inpakken en fietsen; veel drinken (wel 4 liter per dag en bijna niet plassen) en zorgen voor de ergste hitte een slaapplek en boodschappen te hebben. Soms moest er een verplichte rustdag worden genomen, bijvoorbeeld toen ze te maken kregen met een flinke storm, er bomen op wegen lagen en er zelfs wegen waren afgesloten. Het noodrantsoen van soep en pasta kwam dan goed van pas. Of toen ze te maken kregen met flinke pech (en dan niet alleen een lekke band). Na 1000 km bleek dat de remmen van Ingrid haar fiets niet goed werkten; een fietsenmaker repareerde het, maar bleek uiteindelijk verkeerde remolie in de leidingen te hebben gedaan. Nu deed de rem helemaal niets meer!! Opgeven? Nee!!
Na contact met Marco’s Tweewieler uit Wassenaar was de Gouden Tip: nieuwe kabelrem en nieuwe remblokjes. Het duurde twee dagen, maar daarna konden beiden weer verder met hun tocht.
Inmiddels waren de Pyreneeën bereikt; nu werd het behoorlijk zwaar met vele klimmen en gevaarlijke afdalingen, soms gewoon langs een vierbaansweg met vrachtwagens heel dicht naast je. In Spanje trotseerden zij het door bosbranden geteisterd gebied.
Het laatste stuk werd steeds drukker met wandelaars en fietsers uit alle windstreken; mensen uit Zuid Amerika, Australië, Amerikanen en uiteraard heel veel Europeanen. En iedereen was op weg naar de schitterende kathedraal in Santiago de Compostela. Hier kwamen Ingrid en Leo na een gigantische reis aan op vrijdag 15 juli; hier ontmoetten zij ook heel veel medepelgrims die zij al eerder op de route ontmoet hadden.
"Je moet door diepe dalen om de top te halen” zeggen beiden nu achteraf terug in Wassenaar. De tocht was heel mooi met een schitterende natuur en mooie plekjes, maar ook af en toe heel zwaar. De zonnebloemen en natuur waren geweldig. De bevolking onderweg was vriendelijk, behulpzaam en gastvrij. Het samen op weg zijn met andere pelgrims, gelijkheid en elkaar overal helpen heeft veel indruk gemaakt. Na heel veel improviseren, maar vooral na heel veel genieten zijn de Wassenaarse avonturiers Ingrid en Leo Bellekom weer terug op Wassenaarse bodem. We zullen beiden ongetwijfeld weer snel in ons mooie dorp terugzien bij het overblijven op de St.Jozefschool, het Hospice, de Vrijwilligerscentrale of Vluchtelingenwerk.
