Afbeelding
Foto:

Honkballegende Win Remmerswaal overleden

Honkballegende Win Remmerswaal (1954 – 2022) was last man standing van gezin vol sportief talent. Op 24 juli jl. overleed Win Remmerswaal op 68-jarige leeftijd. De honkballer uit Kerkehout speelde voor SV Wassenaar en het Haagse Storks, maar zorgde in de jaren zeventig voor een sportieve sensatie door als eerste Europeaan in de Amerikaanse Major League Baseball als pitcher te gaan spelen voor de Boston Red Sox. Sinds het overlijden van zijn vader Jaap in 2018 was Win Remmerswaal het laatste nog levende lid van een uitzonderlijk sportief gezin uit Kerkehout.

Door Jos Knijnenburg

SV Wassenaar plaatste vorige week na de bekendmaking van zijn overlijden een in memoriam voor Win Remmerswaal op de clubsite, voorzien van een linkje naar de documentaire die Omroep West in november 2010 uitzond over de oud-speler van de club. De film van regisseur en cameraman Jan Hermsen, ooit werkzaam als redacteur bij Buijze Pers, tussen 1987 en 2004 uitgever van de Wassenaarse Courant, schetst niet alleen een beeld van de uitzonderlijke carrière van Win Remmerswaal in het mondiale walhalla van de honkbalsport, maar toont ook de dramatische gevolgen van de ernstige hersenbeschadiging die hem eind jaren negentig trof en tot zijn dood in een gesloten verpleeghuissetting deed belanden. Oud-sportjournalist en honkballiefhebber Theo Reitsma stelde archiefbeelden uit de hoogtijdagen van Remmerswaal ter beschikking en spreekt in de film met bewondering over “Winneke uit Wassenaar”. Die komt in Amerika geregeld ietwat verlaat bij wedstrijden en trainingen opdagen, maar wordt ook nog al eens laat in een wedstrijd ingezet, hetgeen hem de bijnaam ‘Last call’ oplevert. Een schouderblessure als gevolg van een peesontsteking betekent het begin van het einde van het Amerikaanse profavontuur waarin Remmerswaal uiteindelijk in 22 wedstrijden op het hoogste niveau acteert. Maar het is niet alleen de schouderblessure die Remmerswaal in Amerika parten speelt. Zowel Theo Reitsma als enkele oude kameraden uit Kerkehout schetsen in de documentaire een onthutsend beeld van de andere kant van het bestaan als professioneel honkballer bij een topclub in de States. Ver van huis, vrienden en familie gaan daarin voor Remmerswaal succes en eenzaamheid hand in hand. Begin jaren tachtig zet de Wassenaarder zijn sportieve loopbaan voort in Italië waar hij enkele grote Europese successen viert. Uit een kort huwelijk wordt een dochter geboren, die een bijzondere rol in het gezin Remmerswaal zou gaan spelen. Het gezin van vader en zeer succesvol oud-voetballer Jaap Remmerswaal telt naast sportief goudhaantje Win nog drie zeer sportief getalenteerde zoons voor wie voetbal en honkbal een passie vormen. Het noodlot slaat genadeloos toe als in het gezin Remmerswaal de broers Harry, Jerry en Hans in een tijdsbestek van enkele jaren kort na elkaar overlijden. Als enkele jaren later ook zijn echtgenote komt te overlijden, heeft vader Jaap alleen Win nog. De tv-documentaire schetst een roerend beeld van vader Jaap die als gevorderde tachtiger vanuit de Dr. Van Praagstraat in Kerkehout per auto trouw twee keer per week naar zijn nog enig levende zoon Win rijdt om hem in het verpleeghuis bezoeken. Diens universitair geschoolde dochter Alessia bezoekt haar opa op haar beurt vanuit Italië tweemaal per jaar en fungeert als een zonnestraaltje in de gitzwarte familiehistorie. Haar naam prijkte vorige week ook onder de overlijdensadvertentie in het AD, die op het internet werd geflankeerd door een hausse aan berichten vanuit de sportwereld over Win Remmerswaal. Afgelopen vrijdag vond de afscheidsdienst voor Win Remmerswaal plaats in de Goede Herderkerk. Op het kerkhof achter het kerkgebouw rust Jaap Remmerswaal al sinds 2018 in het familiegraf met zijn drie andere zoons.