Wethouder Inge Zweerts de Jong:
Een mensen-mens stopt
Op weg naar 16 maart spraken we met de wethouder verantwoordelijk voor het sociale domein Inge Zweerts de Jong. Zij betreurt twee dingen: dat het niet gelukt is een fysieke plek voor een sociaal domeinplein op te zetten en dat ook bij de huidige Raadsverkiezingen te weinig vrouwen, jongeren en dorpsgenoten met een buitenlandse achtergrond zijn gekandideerd. Haar oproep: “Als iedereen gaat stemmen, ook buitenlandse stemgerechtigden, is de uitkomst meer divers”.
Door Jan H. de Roij
Inge Zweerts de Jong zal na twee termijnen als wethouder niet terugkeren in de Paauw. Zij is van mening dat elke bestuurder na twee termijnen moet opstappen. Zij zal ook geen raadslid worden, maar de politiek verlaten. Ze spreekt vol passie over haar wethouderschap: “Je doet het voor heel veel mensen die geen stem hebben en die niet op de barricades staan”. De wethouder heeft getracht er voor hen te zijn. De wethouder is “superblij” met de overheveling van de jeugdzorg, maatschappelijke ondersteuning en participatie van het Rijk naar de gemeentes. Dat bracht de gemeente dichter bij de bewoners “waardoor er meer maatwerk geleverd kan worden” en volgens de wethouder “moeten we waarborgen dat als je hulp nodig hebt die ook krijgt”. Zij betreurt het dat het (nog) niet gelukt is een fysiek sociaal domeinplein te realiseren; een plek waar je terecht kunt met iedere hulpvraag en waar je dan op het juiste spoor wordt gezet. Doordat de politieke prioriteit bij woningbouw lag bleek het niet mogelijk om een voldoende groot gebouw te betrekken waar alle sociale en maatschappelijke dienstverlening geconcentreerd kon worden.
Er waren weinig opstartproblemen tijdens de overheveling van de Jeugdzorg. Deze nieuwe kerntaak van de gemeente vergt echter ook genoeg aandacht van de gemeenteraad; iets wat niet altijd voor de hand lag. Ook zij erkent dat de jeugdhulp werd overgedragen met een te gering budget en zde wethouder maakt zich er boos over dat het Rijk tussentijds de regels verandert, met financiële gevolgen voor ons dorp, “waardoor we eigen geld moeten inzetten”. Dat 10% van de Wassenaarse jeugd aan het jeugdzorginfuus ligt, is volgens haar een verkeerde perceptie: “het is niet zo dat 10% van onze jeugd ziek is”. Het gaat ook om verwaarlozing, opvoedkunde, prenatale bezoeken aan ouders: “we betalen eigenlijk meer vanwege de ouders dan vanwege de kinderen”.
Voor de circa 500 gezinnen die in armoede leven is een hele keten opgezet bestaande uit o.a. stichting leergeld, schuldhulpmaatjes, armoederegisseur, voedselbank, het Krachtfonds, actieve werkplekbegeleiding. Door een actief beleid is er voor gezorgd dat het aantal dorpsbewoners in de bijstand is teruggebracht van 400 in 2015 naar 300 nu. Een dossier dat de wethouder ook op haar bordje kreeg waren de gevolgen van de Toeslagenaffaire. In Wassenaar zijn 43 mensen getroffen. Ze zijn allemaal benaderd en ongeveer de helft had behoefte aan ondersteuning op een of andere wijze.
Als uitsmijter stipuleert de wethouder: “Gelukkig krijgen de mensen veel meer aandacht voor het sociaal domein, maar over het algemeen denkt de Wassenaarder toch nog meer en eerder aan zijn bomen en achtertuin”.