Voorschotense post
Wij ontvangen graag uw ingezonden brieven. De deadline is woensdag 09.00 uur. Wij ontvangen uw bijdrage bij voorkeur per e-mail, maar per post mag ook. Ons e-mailadres is: redactie@grootvoorschoten.nl. Ons postadres is: Van Zuylen van Nijeveltstraat 202, 2242 AX te Wassenaar. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden brieven en artikelen te weigeren dan wel te redigeren of in te korten. Aanvallen op personen, beledigingen en taalgebruik kunnen redenen zijn om een brief te weigeren. Anonieme bijdragen en open brieven (gericht aan instanties en derden) worden niet geplaatst.
Er moet mij wat van het hart....
Met stijgende verbazing en bezorgdheid volg ik de maatschappelijke ontwikkelingen rondom de coronamaatregelen.
We zijn de afgelopen anderhalf jaar collectief enorm uitgedaagd en waren op onszelf aangewezen. In een tijd van grote onzekerheid accepteerden we verregaande vrijheidsbeperkende maatregelen onder het mom ‘we doen het voor de zorg en de kwetsbaren’. Ik denk aan allen die zich in de afgelopen anderhalf jaar zorgen maakten om hun fysieke, mentale, emotionele en financiële gezondheid. En ik denk ook aan allen die ons land draaiende hielden, toen voor velen de wereld juist tot stilstand kwam.
Beleid en maatregelen van de overheid domineerden het publieke debat. Van lockdown, testen en het vaccineren van de meest kwetsbaren zijn we inmiddels aanbeland bij het vaccineren van de hele bevolking en het coronatoegangsbewijs om horeca of (culturele) instellingen te bezoeken. Feitelijk hebben we als burger nu nog een keuze om wel of niet te vaccineren, maar de druk om te vaccineren neemt toe. Aan beleid en maatregelen is niet te merken dat we anderhalf jaar aan kennis over het virus hebben vergaard.
Nog belangrijker dan de inhoud is de harde toon waarop we spreken over burgers die om welke reden dan ook geen vaccin willen nemen. Burgers die vanwege hun persoonlijke keuze niet welkom zijn in horeca, bioscopen en op feesten. En mogelijk in de toekomst ook geen onderwijs meer kunnen volgen, boodschappen mogen doen of hun baan verliezen zonder groen vinkje. Ieder maakt zijn eigen afweging en die hebben we te respecteren, echter worden de ongevaccineerden met groeiend fanatisme in een hoek geduwd. Dit tonen diverse media, gesprekken tussen naasten en zelfs de minister van Volksgezondheid. Andersdenkenden worden met pek en veren besmeurd en ongevaccineerden zijn schuldig aan het voortduren van de maatregelen. Maar is dat werkelijk zo?
Er worden miljoenen gepompt in de uitrol van een test-, vaccinatie- en QR-maatschappij voor het voorkomen en beperken van besmettingen. Er wordt niet gesproken over verbetering van de algehele gezondheid en het welbevinden van ons volk. En ook niet over het wegnemen van risico’s die zoönoses (virussen die van dier op mens overspringen) spelen in ons land waar er meer slachtdieren zijn dan mensen. De miljoenen zijn vooral voor tijdelijke oplossingen vanuit hetzelfde denken dat de problemen tevens veroorzaakt heeft.
We lopen aan tegen de grenzen van onze aarde, onze lichamelijke en geestelijke gezondheid en van onze menselijkheid. In mijn ogen worden we gedwongen om ons te bezinnen hoe we als mensheid verder willen. Mijn verlangen is een humane samenleving waarin iedereen ertoe doet, waarin we zorgdragen voor elkaar en de aarde, waarin we gezondheid en welzijn bevorderen en waarin we naar elkaar luisteren en van gedachten wisselen over welke wereld we voor onze kinderen wensen.
We hebben elkaar nodig en uitsluiting van groepen mensen is geen oplossing voor deze en andere crises waar we als mensheid voor staan. Laten we het debat niet verarmen door uit te sluiten, maar laten we zoeken naar de rijkdom in wat ons verbindt.
Annemiek Kalbfleisch